Misja Wrocław: Sarah Kasperek. Mama trojga dzieci z Missouri o macierzyństwie w Polsce

Piotr Kaszuwara | Utworzono: 2019-02-21 15:14 | Zmodyfikowano: 2019-02-21 15:25

arch. pryw.

Czym zajmują się obcokrajowcy we Wrocławiu? Skąd przyjechali? Dlaczego zdecydowali się tu zamieszkać i co sądzą o Polakach? Jaką mają misję we Wrocławiu i co dają miastu od siebie? Co czwartek o godzinie 21.05 mamy okazję, by ich o to zapytać. Misja Wrocław, to audycja w całości poświęcona obcokrajowcom.

Sarah Kasperek przyjechała do Polski sześć lat temu z Columbii w stanie Missouri w USA. Miejscowość położona jest w centralnej części Stanów Zjednoczonych, niedaleko Kansas, Oklahomy i Tennessee. Sara w Kalifornii poznała swojego przyszłego męża, który pochodził z okolic Kętrzyna na Mazurach.

Razem postanowili przyjechać tutaj i zamieszkać w niewielkiej wsi rodzinnej jej ówczesnego chłopaka. W międzyczasie Sarah skończyła studia w Warszawie, nauczyła się języka polskiego i stała się mamą trojga polsko-amerykańskich dzieci. Wspólnie zdecydowali o przeprowadzce do Wrocławia.

Sara Kasperek opowiada w audycji o różnicach w wychowywaniu dzieci w Polsce i w USA, a także o tym jak na placach zabaw postrzegają ją inni rodzice. - Co mówi kot? - śmieje się Sarah - opowiadając o minach polskich dzieci, kiedy słyszą takie pytanie.

Posłuchajmy:

Aby odsłuchać załączonego dźwięku zaktualizuj przeglądarkę lub/i wtyczkę Adobe Flash Player.

W Misji Wrocław co tydzień poznajemy kogoś innego. Ludzi z różnych stron świata, którzy Wrocław pokochali na tyle, by się tu osiedlić, żyć, mieszkać i działać. Dodajmy, że działać aktywnie.

Są muzykami, malarzami, dziennikarzami, fotografami, przewodnikami wycieczek, mają swoje własne biznesy i wnoszą do naszego społeczeństwa coś od siebie. Dzięki swojemu działaniu łamią stereotypy i sprawiają, że dzięki nim możemy poznać najdalsze zakątki globu, a także odmienne tradycje i kultury poprzez zwyczajną rozmowę. Po polsku. Bo wielu z nich świetnie operuje naszym językiem. Są i tacy, którzy gorzej radzą sobie z "ą", "ę", "ł", czy odróżnieniem "ź" od "ż", a co dopiero "ż" od "rzy" w pisowni.