Spacer z architektem. Zrozumieć architekturę PRL-u: IKSAiP

Budynek znajduje się na planie kwadratu z mocno wyróżniającym się frontem budynku w postaci przedłużonego prostokąta dominującego nad resztą rzutu. Główna część pełni funkcje biurowe podkreślone mocnymi otwarciami elewacji w kierunku al. Różyckiego i parku. Budynek zbudowano w konstrukcji szkieletowej z elewacją kurtynową (osłaniającą konstrukcję a nie będącą jej elementem) pozwalającą na maksymalne przeszklenie i doświetlenie wnętrza.

Podchodząc do budynku od strony parku widzimy długie pasy okien przecinające budynek i nadające mu lekkości. Będąc natomiast w jego wnętrzu oglądamy kadry zmieniającego się parku. Na uwagę zasługuje ciekawe rozwiązanie materiałowe elewacji. Duży format płytki klinkierowej w przyziemiu przechodzi w mniejszą formę by wreszcie stać się dwukolorową mozaiką układaną miedzy oknami. Wejście do budynku podkreślono ciekawą formą zadaszenia.

W tylnej części umiejscowione zostały hale doświetlane trójkątnymi świetlikami dachowymi.

Podobne rozwiązania konstrukcyjne i materiałowe, lecz w nieco bardziej finezyjnej formie, zastosowano w budynku ZETO, do którego zaprosimy w kolejnym odcinku fotospaceru z architektem Patrycjuszem Urbańskim.