Uroczyste otwarcie Dolnośląskiego Centrum Filmowego

Dolnośląskie Centrum Filmowe (DCF) jest inwestycją Odry-Film, Instytucji Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego, która zajmuje się szerokim przekrojem działalności filmowej na terenie Dolnego Śląska i Lubuskiego: od prowadzenia kin, przez współorganizację wielu festiwali, przeglądów i pokazów specjalnych, prowadzenie programu edukacyjnego, po wspieranie produkcji filmowych poprzez dofinansowania w Dolnośląskim Konkursie Filmowym.

DCF to nowy, czterosalowy obiekt, który powstał na miejscu dawnego, gruntownie przebudowanego, wrocławskiego kina „Warszawa”. W piątek 2 września 2011 roku rozpoczną się w nim regularne seanse.

DCF będzie miejscem spotkań filmowych dla tych, którzy oczekują od kina czegoś więcej, niż tylko rozrywki. Repertuar ma stanowić szeroki wybór światowego, europejskiego i polskiego kina, oparty na „studyjnych”, „art-housowych” propozycjach. Wśród tytułów polskich, pojawiać się będą także filmy koprodukowane przez Odrę-Film.

Poza codziennymi seansami, planujemy spotkania z twórcami, pokazy specjalne, premierowe i przedpremierowe, projekcje festiwalowe i przeglądy tematyczne. Wśród tych ostatnich, szczególne miejsce będą miały prezentacje twórczości uznanych artystów kina. Na przykład w październiku 2011 zorganizujemy przeglądy, przypominające reżyserskie dokonania Stanisława Lenartowicza oraz filmy według scenariuszy Tadeusza Różewicza.
Rozwijany będzie program Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej. Chcemy kontynuować dotychczasowe i tworzyć nowe cykle, m.in. pokazów filmów dokumentalnych czy Dyskusyjnego Klubu Filmowego.

Dolnośląskie Centrum Filmowe stanie się miejscem spotkań ze sztuką filmową i konfrontacji wielu filmowych spojrzeń na rzeczywistość.

Projekcje odbywać się będą w 4 nowych salach, noszących nazwy, które upamiętniać będą wrocławskie kina: Warszawa, Lalka, Lwów i Polonia, odpowiednio dla: 250, 141, 135 i 73 widzów, w tym łącznie 15 miejsc dla niepełnosprawnych. DCF to jedno z najnowocześniejszych kin studyjnych w Polsce, wyposażone w nowe projektory analogowe i cyfrowe (z możliwością projekcji 3D), nagłośnienie Dolby Digital Surround EX, klimatyzację i wygodne fotele. Kino posiada też udogodnienia dla niepełnosprawnych (wyznaczone miejsca w każdej sali, podjazdy, toalety i windę).

Na parterze DCF otwarta zostanie księgarnia filmowa, w holu bar (oczywiście bez popcornu) oraz przestrzeń na takie wydarzenia, jak np. spotkania z twórcami filmów. Na pierwszym piętrze znajduje się kawiarnia. Budynek wyposażony jest też w sale konferencyjne oraz pomieszczenia na biura festiwalowe, przestronny hol, szatnię, a także powierzchnie przystosowane do aranżowania wystaw.

Pierwsze kino powstało w tym miejscu za czasów niemieckich - nazywało się wówczas Palast-Theater. Otwarto je 3 września 1910 roku. w kamiennicy kupca Moritza Branissa przy Neue Schweidnitzer Str. 16 (obecnie ul. Świdnicka 44), nad modną restauracją Palast-Restaurant. Pierwszym właścicielem kina był Franz Thiemer. Kino było bardzo popularne wśród mieszkańców. Po trzech i pół roku istnienia szczyciło się milionowym widzem, co dawało w przeliczeniu ok. 800 widzów dziennie. Pod koniec I wojny światowej kino zostało przejęte przez firmę Kammer-Lichtspiele GmbH, a od 1922 roku należało do firmy Schauburg AG, która zarządzała nim do II wojny światowej. Pierwotnie kino mogło pomieścić ok. 430 osób w dużej sali (miało też mniejszą salę, gdzie okazyjnie organizowano projekcje), a po przebudowie wyższej kondygnacji w 1926 roku na część balkonową – 650 widzów.

Po wojnie, w polskim Wrocławiu, pierwsze filmy zaczęto wyświetlać właśnie w tym budynku, przemianowanym na kino Warszawa, przy ówczesnej ulicy Świerczewskiego (obecnie Piłsudskiego), ale wejście do niego było nadal od ulicy Świdnickiej. Kino otwarto 16 czerwca 1945 roku, a premierowym filmem był „Majdanek”. Kino w tej postaci funkcjonowało do roku 1963, kiedy to z powodu złego stanu technicznego budynek całkowicie rozebrano, a w jego miejsce w latach 1968 – 1973 powstało całkowicie nowe Kino Warszawa, z salą dla 600 widzów. W 1988 roku zmodernizowano wnętrze, a w 1995 otwarto małą salkę na 90 miejsc. W prawie niezmienionej postaci kino wyświetlało filmy do maja 2010.

Wtedy rozpoczęły się prace budowlane nad trzecim z kolei budynkiem kinowym w tym miejscu. Jako następca kina Warszawa (i niemieckiego Palast-Theater), Dolnośląskie Centrum Filmowe w 2011 roku rozpoczyna nową erę w historii wrocławskich kin, jako jedyny obecnie obiekt w mieście, który oprze swą codzienną działalność filmową na repertuarze studyjnym.