Vivian Buczek - "Dedication To My Giants"

Vivian Buczek uważana jest od kilku lat w Skandynawii za jeden z ciekawszych głosów współczesnej wokalistyki jazzowej. W jej domu kultywuje się także polskie tradycje muzyczne, co słychać na dwóch poprzednich płytach piosenkarki. Zresztą jej związki z Polską są nadal żywe. Jak tylko znajduje czas, bierze czynny udział w warsztatach jazzowych przekazując swoje doświadczenia młodszym kolegom i koleżankom po fachu. Od wielu lat rozrywana jest przez czołowych muzyków skandynawskich, z którymi nagrywa i koncertuje.

Dodatkową sławę przyniosły jej wspólne koncerty z tenorzystą Scottem Hamiltonem. Do współpracy zaprosił ją także Sven Lundgren - wystąpiła na jego najnowszej płycie "Tribute to Cole Porter".

Od kilku lat Vivian Buczek nagrywa ze swoim wypróbowanym triem kierowanym przez pianistę Claesa Crone. To właśnie z jego pomocą powstała jej najnowsza płyta "Dedication To My Giants". Jak już wyraźnie wskazuje sam tytuł, wokalistka dedykuje album swoim największym mentorom. Czerpie inspiracje z muzyki Michela Legranda, Benny'ego Golsona, Raya Charlesa, Horace Silvera czy Clifforda Browna.

Płytę otwiera jakby specjalnie stworzony na ten album "Joy Spring" Clifforda Browna z tekstem Jeeza Kaye. Wokalistka śpiewa go jedynie z akompaniamentem fortepianu. Jak większość jazzowych piosenkarek Vivian Buczek upodobała sobie dwa przepiękne tematy Michela Legranda: "What Are You Doing The Rest of Your Life?" oraz "How Do You Keep The Music Playing?" z tekstami Alana i Marilyn Bergmanów, które zaśpiewała w bardzo interesujący sposób. Pokazała również, iż Sinatrowa piosenka "All The Way" napisana przez wielkich twórców Broadwayu Jimmy'ego Van Heusena i Sammy'ego Cahna może świetnie wypadać w interpretacji młodej niewiasty. Nieźle brzmi Golsonowski "Whisper Not", do którego tekst napisał Leonard Feather oraz "Nica's Dream" skomponowany przez Horace Silvera.

Wokalistka wzięła na warsztat udany temat "My Shining Hour" Harolda Arlena i Johnny'ego Mercera, spopularyzowany również przez Johna Coltrane'a oraz dwa inne jazzowe klasyki: "Very Early" Billa Evansa, gdzie słyszymy tylko głos i kontrabas oraz Davisowski "Four", do którego znacznie później tekst dopisał Jon Hendricks. Świetnym pomysłem jest włączenie na płytę kompozycji Quincy'ego Jonesa - "Stockholm Sweetning", który wokalistka śpiewa częściowo po angielsku i po szwedzku.

Vivian Buczek zrobiła kolosalne postępy od swoich poprzednich albumów. W jej towarzystwie świetnie czuje się skandynawski gitarzysta Andreas Oberg nagrywający dla amerykańskiej wytwórni Motema. Pojawia się na płycie w czterech utworach, a jego pięknie brzmiąca gitara momentami bliska jest stylistyce George'a Bensona. Wśród 13 utworów znalazła się też wspólnie napisana przez Vivian i jej ojca Bruno Buczka kompozycja "Once You Love". Świetny głos, znakomity timing oraz ukłon w stronę tradycji to tylko niektóre walory tego znakomitego albumu.