Dwaj profesorowie utytułowani przez Uniwersytet Wrocławski

Prof. dr hab. Algirdas Gaižutis, pełniący od 2003 r. funkcję rektora Wileńskiego Uniwersytetu Pedagogicznego, jest krytykiem sztuki, doradcą elit, postacią publiczną i działaczem politycznym, wspierającym i rozwijającym koncepcję filozoficzną personalizmu, fenomenologię i aksjologię.

W latach 1989-1992 jako dyrektor Instytutu Badań nad Kulturą i Sztuką stworzył jego strukturę i nadał kierunek badaniom. Prof. Gaižutis został w 1990 r. wybrany na członka Litewskiej Akademii Nauk, a w latach 2001-2003 pełnił funkcję wiceprezesa tej instytucji. Był także członkiem zarządu Litewskiej Rady Naukowej, przewodniczącym Komisji Eksperckiej ds. Nauk Humanistycznych w latach 1999-2003 oraz prezesem Litewskiego Forum Unii Europejskiej w latach 2002-2005.

Wraz z przywróceniem niepodległości Litwy, prof. Gaižutis został pierwszym doradcą prezydenta Algirdasa Brazauskasa ds. edukacji, badań naukowych, sztuki i religii, pełniąc tę funkcję w latach 1993-1994. Był także członkiem litewskiego Parlamentu i postulował w nim odnowienie i wzmocnienie stosunków pomiędzy Litwą a Polską. Prof. Algirdasowi Gaižutisowi nadano międzynarodowy status artysty-badacza.

Prof. Gaižutis jest autorem 9 monografii, laureatem Litewskiej Nagrody Naukowej (2001 r.), nagrody naukowej Zgromadzenia Bałtyckiego (2002 r.), doktorem honoris causa pięciu uczelni zagranicznych, a także wiceprezesem międzynarodowej organizacji o nazwie Stowarzyszenie Rektorów Uczelni Pedagogicznych Europy. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu „Za zasługi dla Litwy”, Krzyżem Komandorskim Orderu Króla Zygmunta II Augusta, Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, nominowany do wielu tytułów i nagród licznych międzynarodowych organizacji naukowych i artystycznych.

Profesor Adriano Giovannelli to znany i wybitny politolog, specjalista prawa konstytucyjnego i europejskiego, znawca teorii i filozofii prawa. Karierę akademicką związał z Uniwersytetem w Genui jako: Prorektor (2004-2007), Dziekan Wydziału Nauk Politycznych (1987-1993 i 2002-2004), Dyrektor Departamentu Badań Europejskich (1999-2002), mistrz i nauczyciel akademicki oraz autor wielu publikacji naukowych.

Członek licznych instytucji naukowo-badawczych, m.in.: Centrum Badania Prezydencji w Nowym Jorku, Rady Naukowej Instytutu Badań Politycznych w Bukareszcie, Instytutu Prawa Europejskiego i Porównawczego Uniwersytetu w Rijece, Instytutu Studiów Politycznych w Paryżu.

Były prezydent Międzynarodowego Komitetu „Solidarité, voie de la la Paix”, wiceprzewodniczący Alliance Française w Genui. Członek Rady Redakcyjnej i recenzent „Polish Political Science Review”. W latach 1993-1999 był prezesem Światowego Stowarzyszenia Prawa Europejskiego. Członek Rady Doradczej ds. Europejskich Instytutu Badań nad Polityką Międzynarodową i Grupy Roboczej CRUi ds. przewodnictwa Włoch w Radzie Unii Europejskiej (2003).

Ekspert sprawozdawca Komisji Europejskiej w zakresie nauk humanistycznych. Sekretarz generalny Uniwersytetu Francusko-Włoskiego w Turynie i Grenoble. Wielokrotnie uczestniczył w pracach Dyrekcji Generalnych Komisji Europejskiej. Doradca ds. reform instytucjonalnych Rządu Republiki Włoskiej oraz Prezydenta Argentyny. Członek zespołu opracowującego aplikację Genui w konkursie o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury.

Przyjaciel Polski i Polaków, współpracuje ze społecznością akademicką Polski, m.in. Uniwersytetu Wrocławskiego. Uhonorowany wieloma nagrodami m.in.: Knighta; Akademii Francuskiej. Odznaczony francuską Legią Honorową.