Stop izolacji rodzicielskiej

Artykuły stronniczy nie ponosi ważnych sprawach dlaczego dziecko jest izolowane od rodzica może jest ku temu powód. Dlaczego nie ma przedsrawiongo zdania drugiej strony. Artykuł niewiarygodny.

Teoria alienacji rodzicielskiej nie tylko nigdy nie została uznana przez świat nauki, ale i została zdyskredytowana. Nie ma jej w wykazie ICD[4] ani DSM[5] – w świecie naukowym nie istnieje. Biegli psychiatrzy z DSM odmówili uwzględnienia ww. alienacji podobnie jak Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (APA). Wezwali psychologów do zwracania szczególnej uwagi na przypadki przemocy i nielekceważenia wypowiedzi dzieci (APA, 1996). Parlament Unii Europejskiej dnia 6 października 2021 r. wydał Rezolucję w sprawie wpływu, jaki na kobiety i dzieci wywierają przemoc ze strony partnera oraz prawo ze strony partnera oraz prawo pieczy nad dzieckiem (2019/2166(INI)[6]. W rezolucji czytamy: „mając na uwadze, że dwie z najbardziej prestiżowych instytucji zajmujących się zdrowiem psychicznym – Światowa Organizacja Zdrowia i Amerykańskie Stowarzyszenie Psychologiczne – odrzucają stosowanie tzw. zespołu alienacji rodzicielskiej oraz podobnych pojęć i terminów, ponieważ mogą być one wykorzystywane jako strategia przeciwko ofiarom przemocy poprzez podważanie umiejętności rodzicielskich ofiar, odrzucanie ich słów i lekceważenie przemocy, na którą narażone są dzieci; mając na uwadze, że – zgodnie z zaleceniem Platformy Niezależnych Podmiotów Eksperckich nt. Dyskryminacji Kobiet i Przemocy wobec nich (Platforma EDVAW) – oskarżenia o alienację rodzicielską wysuwane przez dopuszczających się nadużyć ojców przeciwko matkom należy postrzegać jako dalsze wykorzystywanie pozycji siły i kontroli przez instytucje i podmioty państwowe, w tym te, które podejmują decyzję o pieczy nad dzieckiem”[7] Hiszpańskie Stowarzyszenie Neuropsychiatrii wypowiedziało się przeciwko jego stosowaniu w kontekście klinicznym lub prawnym (2010). We Francji tamtejsze Ministerstwo Sprawiedliwości zakazało używania tej teorii przez wprowadzenie rozporządzenia.[8] We Włoszech Generalny Prokurator i SN uznał "alienację rodzicielską" za niezgodną z Konstytucją (Historyczne zarządzenie kasacji, adwokat A.Voltaggio: "La Pas come teoria nazista" - DIRE.it ); podobną drogą idzie Anglia, Hiszpania, Szkocja, Walia, Australia itp. Badania przeprowadzone pokazują, że pomawianie matki o tzw. „alienację” stało się powszechną praktyką wśród ojców stosujących przemoc wobec swoich najbliższych aby odwrócić uwagę sądu od przemocy. Należy zwrócić uwagę, że po jej zastosowaniu zwiększyła się liczba nadużyć seksualnych i śmiertelność dzieci oraz ich matek spowodowanych przemocą w trakcie kontaktów . Mimo wiedzy o przemocy i zagrożeniu ze strony sprawcy przemocy dla dziecka i matki sądy nie podejmują żadnych działań mających na celu ochronę ofiar przemocy – opisuje te zagadnienie w czasopiśmie naukowym profesor Patrizia Romito[9]. Analiza ta objęła m.in. USA, Włochy, Francję, Kanadę, Wielką Brytanię, Australię, Amerykę Północną itp. Zgodnie z wynikami licznych badań, kobiety narażone są na przemoc w czasie rozwodu i po nim. Przemocy nie doznają tylko i wyłącznie matki, ale też dzieci. Szacuje się, że od 40 do 60% mężów stosujących przemoc to także ojcowie stosujący przemoc. Motywacje takiej przemocy można podzielić na trzy kategorie, które mogą współistnieć i nakładać się: odwet i zemsta, przywrócenie sytuacji władzy i kontroli oraz próba wymuszenia pojednania. Mężczyźni, którzy wierzą, że żona i dzieci należą do nich - przekonanie często implikowane przez przemoc domową - postrzegają separację jako zdradę i naruszenie ich praw, co usprawiedliwia zemstę na kobiecie, a nawet karę zabójstwa jej lub jej dzieci. Po przeanalizowaniu kilkunastu tysięcy spraw rozwodowych z różnych krajów (m. in. USA 9 000 spraw czy Kanada ponad 7600 spraw) stwierdzono, że ojcowie stosujący przemoc powołują się na nieuznaną przez naukowców alienacje rodzicielską w celu przykrycia stosowanej przez nich przemocy[10].

Czy jest jakiś artykuł w prawie pozwalający na ochronę dziecka przed przemocowym ojcem, kimś z zaburzeniami osobowości od dzieciństwa, chorobą alkoholową umożliwiający wyprowadzkę z domu, by kobiecie/mężczyznie nie zastosowano art. 211 KK porwania. Mamy w prawie karnym nadużywanie władzy rodzicielskiej. Izolacja, Ochrona, Strach i obawa dziecka. Co wytwarza lęki u rodzica pierwszoplanowego w realizacji kontaktów z drugoplanowym. Czy może być u kobiet spowodowane to poporodową depresją. Czy nie powinno zbadać się przyczyn nie realizacji kontaktów. Czy te osoby nie powinny skorzystać z badań psychiatrycznych testem MMPI. Czy po długiej izolacj jest przewidziany okres adaptacyjny dziecka w celu nawiązywania więzi? Czy mogłoby być rozwiązaniem przedstawienie planu co do kontaktów i kwoty alimentacyjnej przed rozwodem?

Do Piotr. Jest to cenny głos. Nie zaprzeczam. Uważam jednak, że wyrażanie opinii mających na celu kształtowanie wspólnej rzeczywistości na podstawie opowiadań kumpli, wrażeń jednej czy drugiej strony, bez żadnej znajomości akt sprawy i merytorycznych rozstrzygnięć zwyczajnie nie pomaga. Wydawanie osądów bez znajomości sprawy to przypisywanie sobie urojonej władzy, której się nie posiada. Pamiętajmy, że każdy nasz głos pozostawia ślad w pamięci kogoś innego. Jako facet, jako rodzic i jako tato uważam, że powinniśmy się skupiać na wymiernych (obiektywnie udowodnionych) faktach, a nie komentarzach. Wg Twojego wezwania: byłem typowany przez matkę do 5 przestępstw kk. I co? Pudło jak stodoła. Dodam, że w ciągu kilku lat nagrywania mnie bez mojej wiedzy, nie znaleziono nawet jednego wulgarnego słowa, ani żadnego aktu przemocy fiz. czy psychicznej. Publiczne sugerowanie, że ojcowie w większości z założenia są źli, agresywni, czy stosujący przemoc, bo są typowani w sprawach karnych uważam za nieprawdziwe. Podobnie sugerowanie, że o alienacji piszą ojcowie chorzy z nienawiści. Jeżeli ktoś choruje z nienawiści, to nie kocha swojego dziecka. Serce jest jedno. To mój głos. Bez urazy, więcej optymizmu Piotr. Szczerze pozdrawiam.

Jako partner rozwódki ktory widzi jak ex niszczy od 5 lat ją i dziecko moge piwiedzieć jedno. Często o alienacji rodzicielskiej piszą ojcowie chorzy z nienawiści do swoich ex. Że odeszły. Że dają rade. Że kogoś mają. Czesto nie interesowali się dziećmi i nam rakich kumpli pełno. A potem zonk że odeszła i że jest rodzicem pierwszoplanowym a on kontakty. Przy piwku żalą się na alimenty i kalkulują że juz lepiej nagle zabrac dziecko albo pogodzic sie albo wymusić opiekę naprzemienną chociaz nigdy jej wczesnuej nie sprawiwali. Sorry oanowie. Sąd bez powodu praw i dzieci wam nie odbiera. Czesto stosujecie przemoc. Nękacie. Przyznac sie ilu z was tam ma sprawy harne? Ilu skazano za przemoc czy nękanie matki dziecka? A ilu się upiekło bo wasza ex nawet boi sie wam zalizyc sprawy za to jak wisicie im ba drzewach, nagrywacie, oczeniacie, robicue z matek waszych dzieci wariatki i k...w zemscie. Nasylacie im mopsy i kuratorów zeby je kontrolować ponizać i cokolwiek znakezc. Wy myslicie o dzieciach??? Przeciez piszą w komentarzach ze np.jeden z gosci z tego stowarzyszenia i jego plakat to tez facet ktiry przegrał sprawe karną za pobicie matki swojego dziecka. To są tez te wasze wzory ojców i ofiary?

Dobro dziecka powinno być zgodne z normami społecznymi i normy te Sąd powinien egzekwować zgodnie z prawem. Jednak Sądy powołując się na „dobro dziecka” często interpretuje je wg własnego uznania i wbrew normą społecznym. Następną nagminna praktyką jest zamienne stosowanie konfliktu rodzicielskiego i alienacji rodzicielskiej. Jest to jednak bardzo leniwa definicja i zrzucenia odpowiedzialności na rodziców, kiedy Sąd nie potrafi wyegzekwować norm społecznych i prawa dziecka do kontaktu z obojgiem rodziców. Alienacja rodzicielska bardzo często powoduje konflikt, a nie jest jego przyczyną. Mówi o to wielokrotnie światowy ekspert w dziedzinie Alienacji Rodzicielskiej z 30letniia praktyka Karen Woodall. „Konflikt z definicji musi obejmować dwie lub więcej stron (chyba, że mówimy o konflikcie wewnętrznym). Dlatego, jeśli alienacja rodzicielska jest efektem konfliktowego rozwodu, oznacza to, że walczycie oboje. Ale czy na pewno? Jednym z największych mitów, które napotykam w pracy z rodzinami dotkniętymi alienacją rodzicielską, jest przekonanie, że wszystko kręci się wokół konfliktu. To nie prawda. Często zdumiewa mnie, gdy czytam lub słyszę, jak ludzie mówią o alienacji rodzicielskiej i konflikcie okołorozwodowym, jakby były to dwie wymienne rzeczywistości, według mnie, najczęściej tak naprawdę nie chodzi o konflikt, tylko o coś zupełnie przeciwnego. Dlaczego więc ludzie opisując przypadki alienacji rodzicielskiej, niemal rutynowo łączą je z konfliktem okołorozwodowym. W Wielkiej Brytanii, wymienne stosowanie tych terminów, konflikt oraz alienacja rodzicielska, praktykowane jest na okrągło, co widzą między innymi pracownicy CAFCASS, tak, jakby każdy przypadek odrzucenia przez dziecko jednego z rodziców, musiał wskazywać na wysoko konfliktową osobowość. Tymczasem założenie to jest dalekie od prawdy klinicznej, a z bliska, w rodzinach dotkniętych alienacja rodzicielska, rzeczywistość jest inna i krzyczy tak głośno, że jest prawie ogłuszająca. Alienacja rodzicielska nie jest efektem konfliktu, powtórzę to raz jeszcze, alienacja rodzicielska nie jest efektem konfliktu. Alienacja rodzicielska powoduje konflikt, nie ma, co do tego wątpliwości, ale nie jest nim spowodowana, nie mniej jednak pracowałam z kilkoma przypadkami, gdzie dwoje ludzi było wysoce skonfliktowanych i nie mogło przestać ze sobą walczyć. Ubolewam nad określeniem alienacji rodzicielskiej zjawiskiem, spowodowanym głównie walką dwojga rodziców, ponieważ wydaje się to być najbardziej "leniwa" definicja na temat poważnego problemu, dotyczącego zdrowia psychicznego, jaka mogła kiedykolwiek powstać. Mało tego, dla osób praktykujących, może być to bardzo mylące, powodując nieświadome odrzucenie wszystkich przypadków alienacji rodzicielskiej na kanwie tego, że problem ma swoje źródło w zachowaniach obojga rodziców.” Prawidłowe funkcjonowanie społeczne może być mierzone np. skalą ogólnej oceny funkcjonowania interpersonalnego (global assessment of functioning - GAF) wynoszącej przynajmniej 61 punktów. Osoby wysoce konfliktowe (HCP) te które alienują dzieci i pochłaniają 80% zasobów w sądach rodzinnych nie osiągają 60 punktów w tej skali.

Nie wymyślono i pewnie nikt nie wymyśli systemu, który będzie bronił dzieci przed głupotą tzw. dorosłych, łączących się na chwilkę w pary, często celem udawania rodziny. Ciągle będą trwały przepychanki, a te najsłabsze, które tutaj są podmiotem, zawsze będą obrywały, będą zakładnikami. W tej wojnie są sami przegrani.

Wydaje się, że ten materiał powstał na zamówienie ,jest bardzo stronniczy i pomija celowo kwestie ochrony dzieci przed przemocą.

Szkoda, że nie porusza się kwestii wprowadzenia obowiązkowych kontaktów dzieci z socjopatami, psychopatami, manipulantami, alkoholikami, narkomanami, przemocowcami i innymi zaburzeniami. Tacy potem domagają się kontaktów z dzieckiem, bo im się należy. Niszczenie psychiki dzieci nazywają ich dobrem. Tym szafują dookoła manipulując społeczeństwem. Wysługują się też swoimi nowymi partnerkami do niszczenia matek chroniących swoje dzieci.

Ta pani sędzia mówi jak potłuczona. Nie ma rodzica "wiodącego" dla dziecka. Egzekucja kar finansowych z art. 598 (15 -16) kpc to kpina i iluzja. Oboje rodzice są równoprawni i tak samo kochani przez dziecko. Rozwiązaniem jest orzekanie pieczy naprzemiennej, gdzie żaden z rodziców nie ma przewagi o której mówiono.

Pani SSO Sylwia Jastrzemska jest jedna. Pani SSO Krystyna Batra SSR Agnieszka Golińska SSR Barbara Chmielewska SSR Bernadeta Ziolkowska to grupa Sędzin niszcząca mężczyzn, ojców. Ja przez 6 miesięcy opiekowałem się córką naprzemiennie. Mimo to SO we wrześniu 2020 podtrzymał wyrok SR z lutego 2020. Jednocześnie w SR trwa rozprawa o ograniczenie moich swobodnych kontaktów z córką bo tak chce mama dziecka. Ojcowie są dyskryminowani w sądach pod kątem finansowym. Są także nękani. Odbieranie dzieci rodzicom to zbrodnia przeciw ludzkości, która powinna być karana z art 118 kk par 2. Rozstanie nie powinno oznaczać automatycznego ograniczenia kontaktów dziecka z rodzicem. Art 33 Konstytucji jest łamany w polskich sądach rodzinnych od zawsze. W sądzie powinien wygrywać zawsze ten rodzic który gwarantuje najszersze kontakty drugiemu rodzicowi. Ja tak zrobiłem i najprawdopodobniej przegram bo jestem mężczyzną.

Nie zrobiła materiału, jak za Platformy setki dzieci zabierano rodzicom, którzy tracili pracę w likwidowanych zakładach. Gdzie pani wtedy była? Maluchy trafiały do rodzin zastępczych i domów dziecka. Może dziś reporterka porozmawia z tymi dziećmi?