TAM ŚWISTAJ...

Droga Pani Mario, za każdym razem, kiedy słucham felietonu Pani, zastanawiam się, jak to możliwe, że zaledwie w przeciągu tygodnia powstaje taki majstersztyk? Tyle w nim wątków, odniesień, dowcipu, zadumy, dystansu do świata i do siebie, celności w nazywaniu rzeczy. Dwa ostatnie felietony uzupełniają się doskonale i mówią wiele o ludzkiej naturze. Młodzi ludzie, tak butni i pewni siebie, niezawodnie znajdą się kiedyś "po drugiej stronie lady" i może doznają oświecenia. Może. Opisane zachowania świadczą nie tylko o deficycie kultury, ale co gorsza, braku empatii i pokory. Słuchając przypomniałam sobie pewne zdarzenie. Niedawno opowiedział mi je mąż. Otóż kiedy oczekiwał na wizytę u fizjoterapeuty, na rehabilitację zgłosiła się pewna pani doktor. Towarzyszył jej mężczyzna, który odprowadził, a właściwie przywlókł wykrzywioną z bólu pod sam gabinet. Mój mąż usłyszał, jak szeptała do towarzysza, że jej wstyd, bo do niedawna z takim lekceważeniem i bez odrobiny współczucia traktowała swoich pacjentów, ale teraz ich rozumie i zdaje sobie sprawę , jaka była okrutna. Na myśl o innym wydarzeniu, chronologicznie znacznie wcześniejszym, do dzisiaj się rumienię. Jechałam autobusem i zbliżał się mój przystanek. Przede mną dość nieporadnie wysiadała starsza pani. Pomyślałam wtedy zarozumiale, że ja to zaraz lekko i zwinnie zbiegnę sobie po schodkach. Moja pycha została ukarana natychmiast, bo zbiegłam wprawdzie szybko, ale wylądowałam na ziemi z podwiniętą spódnicą w mało wdzięcznej pozie, gubiąc po drodze torbę z zakupami. Przestraszony kierowca wyskoczył z autobusu, współpasażerowie rzucili się do okien, a ja najadłam się wstydu. Tę lekcję pokory zapamiętałam na zawsze. Grażyna R.

Wydawało mi się,że poeta i dramaturg William Butler Yeats pisząc w wierszu ... "To nie jest kraj dla starych ludzi" myślał o Irlandii, ale okazuje się, że o Polsce też. Pani Mario, Pani jest przykładem, że prawdziwą młodość zdobywa się z wiekiem.

Za niewypowiedziany czar i mądrość wszystkich felietonów z serca dziękujemy. Uświetniła nam pani uroczystość. Niech Bóg Ci sprzyja i nasza miłość,gdziekolwiek jesteś,cokolwiek robisz. Proszę wybaczyć formę TY, ale powtórzyliśmy to życzenie za autorem książki.

Ale wiedza ale madrosc ale styl .Slucham jak zaczarowana .Stokrotne dzieki.

Maestro Mario, czego się Pani tknie, mienia się w złoto...