We Wrocławiu odbyły się obchody 43. rocznicy Protestu Głodowego Kolejarzy

Jakub Dworzecki, BM | Utworzono: 2023-10-22 13:36
We Wrocławiu odbyły się obchody 43. rocznicy Protestu Głodowego Kolejarzy - Fot: Jakub Dworzecki
Fot: Jakub Dworzecki

Przemówienia zaproszonych przypomniały o znaczeniu solidarności, jedności i wspólnego dążenia do lepszej przyszłości dla wszystkich. Protest miał miejsce w 1980 roku. Kolejarze rozpoczęli akcje głodowe, bo domagali się poprawy warunków swojej pracy i życia. Ich główne postulaty obejmowały podwyżki płac, zmiany w organizacji pracy, czy podniesienia standardów socjalnych.

Protest Głodowy Kolejarzy miał znaczący wpływ na sytuację społeczną w Polsce i przyczynił się do otwarcia drogi do rozmów i negocjacji z władzami komunistycznymi. W wyniku tych protestów doszło do podpisania Porozumień Sierpniowych w 1980 roku, które doprowadziły do powstania pierwszej niezależnej związku zawodowego "Solidarność" oraz przyczyniły się do zmian politycznych w kraju.


Komentarze (1)
Dodając komentarz do artykułu akceptujesz regulamin strony.
Radio Wrocław nie odpowiada za treść komentarzy.
~KONRAD2023-10-23 04:34:46 z adresu IP: (31.60.xxx.xxx)
Szanowna Redakcjo,Protest Głodowy kolejarzy był we Wrocławiu w dniach 21-27.10.1980 więc nie mógł doprowadzić do Podpisania Porozumień Sierpniowych (30.08.1980-Szczecin,31.08.1980-Gdańsk,03.09.1980-Jastrzębie Zdrój).Proszę o sprostowanie tego błędu.Poniżej przybliżę przebieg Protestu,którym żył Wrocław i cała Polska, Głodówka kolejarzy w Lokomotywowni Wrocław Główny był to Protest Głodowy kolejarzy zrzeszonych w NSZZ „S”. 12.10.1980 Międzyokręgowa Komisja Porozumiewawcza Kolejarzy NSZZ „S” zgłosiła 45 postulatów. 17.10.1980 odbyły się w Gdańsku negocjacje z przedstawicielami Ministerstwa Komunikacji, następnie od 20.10.1980 we Wrocławiu. Impas w rozmowach spowodował postulat nr 3, w którym kolejarze żądali podwyżek w postaci dodatku wyrównawczego (wg zasady najwyższy dodatek dla najmniej zarabiających). Wobec nieustępliwej postawy przedstawicieli MK , zebrani w Lokomotywowni Wrocław Główny 21.10.1980 podjęli decyzję o rozpoczęciu głodówki. W proteście wzięły udział 34 osoby z całej Polski. W oświadczeniu inicjującym głodówkę stwierdzano, że jest ona także protestem wobec przedłużającej się rejestracji NSZZ„S” oraz zaapelowano do kolejarzy o dalszą pracę. 22–23.10.1980 kontynuowano negocjacje (stronie NSZZ „S” przewodniczył Włodzimierz Badełek, rządowej – wiceminister w MK – Janusz Kamiński), nie przyniosły one rozstrzygnięcia w kwestii postulatu nr 3. Głodówka cieszyła się dużym poparciem społecznym: przed lokomotywownią zbierały się tłumy wrocławian, do głodujących napływały listy i telegramy z całego kraju z wyrazami poparcia , odwiedzały ich delegacje NSZZ „S” z całej Polski. Protestujących wspierał śp.ks. Stanisław Orzechowski (posługa duszpasterska, odprawienie mszy przed lokomotywownią 26.10.1980). Pracownicy kolejowej służby zdrowia otoczyli głodujących opieką medyczną. Protest wspomagany był przez Międzyzakładowy Komitet Założycielski NSZZ "S" we Wrocławiu, Głodówkę szczegółowo relacjonowała gazeta „Solidarność Dolnośląska”. Rozmowy ze stroną rządową kontynuowano 26.10.1980 (nowym przew. delegacji rządowej był Janusz Obodowski, wiceminister pracy, płacy i spraw socjalnych), w ich wyniku kolejarze uzyskali satysfakcjonujące podwyżki ; 27.10.1980 o godz. 2.35 ustalono projekt wstępnego porozumienia ws. postulatu nr 3 i ogłoszono koniec głodówki, która trwała 141 godz. 28–29 i 31.10.1980 kontynuowano negocjacje ws. dalszych postulatów, 31.10.1980 w Lokomotywowni podpisano porozumienie wrocławskie.Protest przyczynił się wreszcie do ogólnopolskiej rejestracji NSZZ "S"(o którą Związek walczył od 2 miesięcy) przez Sąd Wojewódzki w Warszawie 10.11.1980.Był to pierwszy wolny Związek Zawodowy działający legalnie w całym bloku państw komunistycznych.