Jak uczyć się szybciej i skuteczniej? Radzimy kinestetykom

I. MOTYWACJA
Istnieją dwa aspekty, które mocno i efektywnie zachęcają/skłaniają do podejmowania trudu uczenia się określonej rzeczy: ciekawość poznawcza i potrzeba.
 
Ciekawość poznawcza będzie głównym napędem uczenia się uczniów młodszych, a potrzeba wynikająca z planów szkolnych (chęć podjęcia nauki za granicą), zawodowych (obcojęzyczni kontrahenci, konieczność pracy za granicą), życiowych (partner, przyjaciel z Czech, Anglii, czy Niemiec), fascynacja innymi kulturami, literaturą, podróżami – to motywatory osób starszych – gimnazjalistów, licealistów.

Najpiękniejszą rzeczą, jakiej możemy doświadczyć jest oczarowanie tajemnicą. Jest to uczucie, które stoi u kolebki prawdziwej sztuki i prawdziwej nauki. Ten, kto go nie zna i nie potrafi się dziwić, nie potrafi doznawać zachwytu, jest martwy, niczym zdmuchnięta świeczka. A.Einstein

II. NASTAWIENIE DO NAUKI
Jeśli przestaniesz traktować uczenie się jak zło konieczne, będzie ci ono przychodzić łatwiej. Szukaj w uczeniu się choćby najmniejszych, ale przyjemności, satysfakcji, radości, że coś wiesz, umiesz. Wyobrażaj sobie i nastaw się na sukces (wizualizacja, autosugestia). Powtarzaj: LUBIĘ SIĘ UCZYĆ!

Nauka w szkołach powinna być prowadzona w taki sposób, aby uczniowie uważali ją za cenny dar, a nie za ciężki obowiązek. A.Einstein

III. CZUJĘ, DOTYKAM, WYKONUJĘ, ROBIĘ – STYL UCZENIA SIĘ KINESTETYKA
Kinestetyk (uczuciowiec/ ruchowiec) uczy się przez:

• ruch,
• wrażenia skórne (dotyk, nacisk, temperatura),
• wykonywanie i bezpośrednie zaangażowanie w określone działania.
• Poznasz go po słowach: dostałem w d …, trzeba nim wstrząsnąć, ta sprawa leży mi na wątrobie, śliski temat, muszę się z tego wyplątać, trzymaj rękę na pulsie…

Kinestetycy pamiętają sekwencje wykonanych ruchów, a niekoniecznie to, co zobaczyli, czy usłyszeli.

IV. UCZENIE SIĘ
1. Utrzymanie uwagi
w celu skupienia się kinestetyk potrzebuje „skanalizować energię” , może to osiągnąć przez:
- zmianę pozycji ciała (wiercenie się),
- poruszanie się,
- manipulowanie w dłoniach jakimś przedmiotem,
- gryzmolenie, robienie samolocików (orgiami), „rozbrajanie” długopisów,

Kinestetycy potrzebują przerw w czasie nauki, dlatego powinni planować naukę w krótkich blokach czasowych i koniecznie wykorzystywać przerwy na ruch.

2. Jeśli to możliwe, kinestetyk powinien podczas nauki być w ruchu np. przechadzać się po pokoju, ponieważ właśnie w ten sposób uczy się najszybciej i najefektywniej.

3. Podczas wykonywania prac pisemnych lub czytania, skupieniu kinestetyka będą sprzyjać np. poruszanie ołówkiem, nogą, palcem w bucie.

4. Sprzymierzeńcem uczenia się jest w ogóle aktywność – kinestetyk powinien w szkole zgłaszać się i angażować w lekcję.

5. W domu można: czytać, biegnąc na bieżni, słuchać audiobooka kołysząc się na wielkiej dmuchanej piłce, poruszać, tańczyć, chodzić, wybijać rytm.

6. Dotykowy uczą się pisząc notatki, czy ściągi.

7. Odgrywanie scenek (w razie braku możliwości, nawet w wyobraźni) też sprzyja uczeniu się kinestetyka.

8. Do informacji dodawaj gesty, zapachy (inne wrażenia), one pomogą Ci w zapamiętywaniu i przypominaniu informacji – ciało pamięta.

9. Jeśli musisz przebrnąć przez długi tekst – wyobrażaj sobie ruchy bohaterów oraz sceny, o których czytasz.

10. Wykonuj eksperymenty, modele, makiety, doświadczenia, korzystaj z gotowych pomocy: modeli, globusów, eksponatów, modeliny, map, puzzli, gier edukacyjnych.

11. Powtarzaj wiedzę w trakcie biegania, pływania, spaceru, tańca.

12. Korzystaj z nieformalnych form uczenia się: bierz udział w wycieczkach, zwiedzaj wystawy (najlepiej interaktywne).

13. Słówek , definicji, faktów ucz się za pomocą fiszek (materialna rzecz w ręce).

14. Wykorzystaj swoje atuty: dobrą koordynację i sprawność ruchową, refleks, równowagę, zdolności manualne oraz techniczne.

Powodzenia!