Pamięć o dawnych bohaterach

Leszek Mordarski | Utworzono: 2018-09-04 13:31 | Zmodyfikowano: 2018-09-04 13:32

Boje o wystawienie we Wrocławiu, przezentowanej przed II wojną światową we Lwowie, Panoramy Racławickiej, trwały dokładnie 30 lat. Płotno Kossaka i Styki trafiło, po wcieleniu Lwowa do ZSRR, do Wrocławia jako naturalna konsekwencja przeniesienia tu Zakładu Narodowego Ossolińskich, jak i sprowadzenia do miasta repatriantów głównie z okolic Lwowa. Płotno spoczęło jednak na długie lata w skrzyniach, bowiem jego wymowa (jawnie antyrosyjska) nijak nie przystawała do "przyjaznych" stosunków Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej ze Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Konkurs na projekt rotundy, w której miało spocząć płótno wygrało w roku 1956 małżeństwo Ewy i Marka Dziekońskich. Choć natychmiast przystąpili do pracy, musieli czekać 10 lat na wbicie w Parku Słowackiego pierwszej łopaty.

W 1966 roku Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego we Wrocławiu wraz z 13 podwykonawcami wkroczyło wreszcie na teren budowy. Bliski, jak się wówczas wydawało, koniec tułaczki panoramy, znowu jednak odsuwał się w czasie. Przełom przyniosła dopiero odwilż roku 1980.

Pierwsi widzowie weszli do nowego budynku, by podziwiać Panoramę Racławicką i Tadeusza Kościuszkę, dopiero w roku 1985.