Pinokio

Za sprawą teatru „Arka” im. Renaty Jasińskiej, Pinokio zawędrował na wrocławską starówkę, ciekaw tego, kogo tu spotka. Spektakl teatru „Arka” jest bowiem zaproszeniem do czarodziejskiej podróży w czasie i przestrzeni, którą każdy z nas odbywa przynajmniej raz w życiu, a wybrani szczęśliwcy nigdy z niej nie rezygnują. To podróż do świata marzeń i pragnień, będących udziałem „małych pajacyków”, ale także podróż do świata ich lęków, „chciejstw”, strachów i wyrzutów sumienia. To podróż do własnego alter ego. Podróż, którą odbywamy – świadomie lub nie – każdej nocy, znaczonej zarówno ulotnymi sennymi przywidzeniami, tajemniczymi zaklęciami, czarodziejskimi formułami, jak i lękami i dziecięcymi strachami, które nie przestają nas odwiedzać mimo upływu lat. 

Historia drewnianego pajacyka, który stał się chłopcem, ale po drodze był także marionetką i osiołkiem, to historia każdego z nas, którą może opowiadać pięcioletnie dziecko i stuletni starzec (także będący dzieckiem…). Z tego to prostego powodu, opowieść o Pinokio ma charakter uniwersalny. W naszym spektaklu podkreślają ów uniwersalizm zarówno typy postaci, będących archetypami chciwca, mędrca, dziecka, Śmierci; jak i sam przekaz opowieści – kierowany i do małego chłopca, i do jego dziadka. Podkreślają to także, wplecione w opowieść pajacyka piosenki, komentujące jego perypetie i marzenia. Marzenia, które są udziałem wielu z nas, co zdaje się potwierdzać refren jednej z piosenek:

Nie chciałem być osiołkiem, lecz chłopcem pięknym być,
Co chadza z dziewczynkami i umie wino pić.
Kochałem życie barwne i jego winny smak,
Nie chciałem, by mnie gnębił pokraka – cyrku pan.

Któż z nas nie marzy bowiem o „barwnym życiu, które ma smak wina”?

Kochani, spełnijmy więc toast za Pinokia i jego cudownego tatę, Dżeppetta, choćby miałby to być toast spełniony sokiem poziomkowym, o smaku truskawkowym – bo – niby dlaczego nie? Wspólną biesiadę ułatwi nam zaś to, że wszyscy, po obu stronach proscenium, tworzymy tę samą społeczność małego miasteczka, zwanego Ziemią, którego mieszkańcy nieodmiennie mają te same radości i problemy, smutki i nadzieje…

Reżyseria: Alexandre Marquezy
Scenariusz: Zofia Warzyńska-Janowicz, Alexandre Marquezy
Choreografia: Agata Obłąkowska
Muzyka: Piotr Matuszewski

Aktorzy:
Pinokio - Agata Obłąkowska
Dżeppetto - Alexandre Marquezy
Wrózka - Beata Lech Kubańska
Maciej Mazurkiewicz
Adepci Teatralni: Alicja Idasiak , Anna Rzempołuch ,Radosław Wojtas , Marek Trociński ,Jan Kot , Andrzej Kusiak