Muzyczne Archiwum RWK: Budgie „In For The Kill”

Michał Kwiatkowski | Utworzono: 2019-11-08 15:00 | Zmodyfikowano: 2019-11-08 15:00

Można się spierać, kto na początku lat 1970 grał ciężej. Stone Axe, Sir Lord Baltimore czy High Tide (na swoim debiucie)? Black Sabbath to naturalny odnośnik (obie grupy miały tego samego producenta), ale w odróżnieniu od kwartetu z Birmingham, w muzyce Budgie dojmujący ciężar nie był pozbawiony szybkości. Zresztą Tony Bourge, podobnie jak Iommi wypracował charakterystyczne brzmienie. Niestety dziś poza „Breadfan” słabo kojarzone.

„(...) Budgie? Powalili mnie natychmiast! Prędkością i siłą muzyki, ale bez zaniedbywania melodii... Do tej pory nie słyszałem niczego podobnego”.

Dave Mustaine

Lider Megadeth, Kim Thayil czy Jerry Cantrell nie wahają się mówić o wielkiej roli jaką walijskie trio odegrało w rozwoju ciężkiego grania. Judas Priest, Thin Lizzy, Van Halen, Metallica - muzycy tych formacji w różnym stopniu czerpali z dorobku Budgie. Grupa ta jednak (poza gronem słuchaczy Programu Trzeciego i teksańskich stacji rockowych) nigdy nie osiągnęła znaczącego statusu.

Opowiemy dziś dlaczego i czy słusznie tak się stało? A czas ku termu jest o tyle sprzyjający, że 8 listopada 1973 r. miał miejsce ostatni koncert zespołu w jego oryginalnym składzie. Dzień później w ramach Budgie zadebiutował nowy muzyk. Burke Shelley i Tony Bourge zwerbowali perkusistę Pete'a Boota, który pomógł nie tylko w wypełnieniu zobowiązań koncertowych grupy ale i rejestracji nowego album.

Muzyczne Archiwum Radia Wrocław Kultura, w każdy piątek od 20.00 do 21.00

„In For The Kill” w historii zespołu jest płytą na wskroś ważną. Pierwszą i jedyną nagraną w takim składzie osobowym. Albumem, który będąc pozbawionym specjalnej promocji, niespodziewanie dla samych muzyków uplasował się na najwyższym dla Budgie, 29. miejscu brytyjskiej listy przebojów. W końcu charakterystyczna papużka falista, znana z okładek wcześniejszych i kolejnych płyt, tutaj ustąpiła miejsca sokołowi wędrownemu. Taka też miała być ta muzyka - bezpośrednia, ciężka i drapieżna - zgodnie z tytułem, niepowstrzymanie prąca naprzód.