Wrocław uczcił 157. rocznicę wybuchu Powstania Styczniowego

Podobno Polacy pracujący we Wrocławiu w tamtym czasie zbiegali do tego Powstania, o czym traktowały wrocławskie gazety. Czy mógłby się tym ktoś zająć? To znaczy najpierw archiwa, a potem artykuł.

tak, tak "slawinistyka" :))), jak mówi pan Trębacz, inny pan rzecznik Woźny mawiał "proszę państwa o zasiądnięcie". Moi mistrzowie. Dziękuję, że jesteście.

do@Krytycznym okiem Też można by Ci zarzucić, że zamiast myśleć samodzielnie, powtarzasz.Tyle że za kim innym. Kasprowicz - dzisiaj?A cóż to za argument?Dziecinne... "Trudniej żyć dla Ojczyzny niż za nią ginąć?"Też nie zawsze prawda.Częściej -nieprawda.

Mój dziadek zginął na wojnie w 1921 roku. Jego dziadek walczył w powstaniu styczniowym. Obaj trafili na służbę Ojczyźnie jako ochotnicy. Cześć ich pamięci!

"jednostronny , lekceważący, a przez to wstrętny komentarz poprzednika" - Bóg zapłać za dobre słowo :-))) Przykro mi, że mój wpis nie był słodko-patriotycznym fragmentem podręcznika do historii, który musi wykuć na pamięć uczeń w szkole i zapomina po sprawdzianie. Naczytałem się już w życiu tylu radosnego usiłowania przekucia klęsk w zwycięstwo, że mam alergie na kolejne takie teksty. Jasne, byliśmy moralnymi zwycięzcami 1863 r. Za mało powstań wybuchło w XVIII w. i pierwszej połowie XIX w.? Musieliśmy mieć jeszcze jedno? To jakaś zasada? Co pokolenie powstanie, w dobrym pokoleniu dwa? Wspaniale! A koszty? Ludzkie? Materialne? Chodzę na różne uroczystości rocznicowe. Przez ostatnie pół roku byłem m.in. pod pomnikiem Pileckiego 1 VIII (Powstanie Warszawskie), 1 IX na cmentarzu na Oporowie (80. rocznica inwazji niemieckiej na Polskę = wybuch DWS). Też tam byłeś? Bo mnie nieustannie wnerwiają mowy-trawy oficjeli. Wielkie słowa. Przykrywające rzezie i bezsens. Kogo czcimy 1 września? Generałów Rómmla i Fabrycego którzy zwiali, opuszczając własne armie? Bortnowskiego, który skazał własną armię "Pomorze" na zagładę (Bory Tucholskie, potem Bzura)? Tych, co wiali z pola bitwy? Historyków, którzy "ku pokrzepieniu serc" całe lata zawyżali straty niemieckie i zawyżali polskie w poszczególnych bitwach? Może czcijmy oficerów Komendy Głównej Armii Krajowej, którzy wydali wyrok śmierci na Warszawę - na cywili i żołnierzy, na budynki, na dziedzictwo kulturowe Polski? Na jednego zabitego w powstaniu Niemca przypadało 10 akowców i też co 10 miał broń. To bardzo rozsądne wszczynać powstanie, gdy siły są liczebnie wyrównane, tyle że u wroga każdy ma broń... Zacznij myśleć sam pol, a nie powtarzaj formułki. Historia powinna uczyć i skłaniać do refleksji. "Drzewo wolności trzeba podlewać od czasu do czasu krwią patriotów i tyranów" - to słowa jednego z ojców założycieli USA, T. Jeffersona. USA na frontach II wojny światowej stracili pół miliona żołnierzy, a z cywili ucierpiała u nich garstka. My straciliśmy 6 mln obywateli i stanęliśmy na skraju biologicznej zagłady. Rany tej wojny, w wielu wymiarach, nigdy się nie zabliźnią. Potrzebujemy mitu ofiary, prawda? Więc powstańcy styczniowi to ofiary. A wiesz, że trudniej żyć dla Ojczyzny, niż za nią ginąć? Znasz wiersz Kasprowicza "Rzadko na moich wargach"? Nie? To poczytaj. Życzę owocnych przemyśleń po lekturze.

"Klęska i represje w zaborze rosyjskim wywołały ostrą krytykę powstania ze strony kół konserwatywno-ugodowych, z drugiej zaś strony do tradycji roku 1863 nawiązywał odradzający się ruch niepodległościowy. Powstanie styczniowe wywarło wielki wpływ na kształtowanie się świadomości narodowej mas ludowych oraz postaw i programów politycznych przed 1918 r. prof. Jerzy Zdrada" Zacytowałam ten fragment z strony Muzeum Hist.Polski, bo zabolał mnie ten jednostronny , lekceważący, a przez to wstrętny komentarz poprzednika. Wszystkie polskie powstania (z wyj.wielkopolskiego) były przegrane,ale w sumie przyczyniły się do zwycięstwa, bo podtrzymywały poczucie polskiej tożsamości i dążenie do odzyskania niepodległości.Bez nich nie bylibyśmy Polakami i nie było by Polski. A co do tekstu prof.J.Zdrady, to pełny tekst znajduje się w książce"Węzły pamięci niepodległej Polski" wydanej przez Muzeum Historii Polski.

Najgłupsze, najbardziej bezsensowne polskie powstanie narodowe (do czasów powstania warszawskiego w XX w., które je przebiło). Można podziwiać bohaterstwo jego szeregowych uczestników, kierujących się patriotyzmem i zdesperowanych, ale ci, którzy tych ludzi posłali w bój, nie zasługują na patronowanie placom, ulicom, pomniki i tablice pamiątkowe. Pogrążyli nas na amen. Jak myślicie, czemu w 1914 r. Kompanii Kadrowej nie udało się wywołać powstania na terenach zaboru rosyjskiego? Pewnie dlatego, że ludność pamiętała, czym się skończył wyskok w 1863 r. Czegoś się wreszcie Polacy nauczyli. "Jakoś to będzie to wyjątkowo mało precyzyjny plan"...